یوناما از بالا رفتن سطح تلفات ملکی در منازعات مسلحانه در شمال افغانستان و افزایش 17 درصدی تلفات در شش ماه سال جاری نسبت به سال قبل و افزایش 50 درصدی قتل های هدفمند خبر می دهد.

سید محمد حسن شریفی بلخابی عضو پارلمان کشور ، در باره بالا رفتن سطح تلفات ملکی گفت: متاسفانه در افغانستان بجای اینکه با گذشت هر روز ناامنی از بین برود ناامنی بیشتر می شود که در جهت بالا رفتن سطح تلفات در شمال دو دلیل را می شود بررسی کرد. یکی عامل درونی و یکی عامل بیرونی، که عامل درونی زمینه ساز عوامل خارجی شده است. عوامل درونی شاخصه های متفاوتی دارد از جمله اینکه در انتخاب نیروهای امنیتی در شمال دقت نشده است و عامل دیگر بی باوری و بی اعتمادی مردم به سکتورهای امنیتی است که این بی باوری منشا می شود از فساد گسترده در بدنه حکومت، از جمله نبودن مجازات و مکافات و رعایت نکردن حق و حقوق و...
 مثلا در زندان سرپل چند وقت قبل انفجار شد و زندانیان گریختند و مسوولین همه را برگشتاندند به زندان بجز 17و یا 18 نفر را، که این افراد در شهرستان های گوسفندی، سانچارک و... گروه های اختتافچی ها را به راه انداختند و شبانه به خانه مردم می روند و بچه های آنها را می دزدند و ... که همه اینها بر می گردد به ناکامی، عدم مدیریت، عدم صداقت و عدالت و... نیروهای امنیتی، که این مسایل زمینه ناامنی را فراهم می کند و بعد از فراهم شدن این زمینه نفوذ القاعده و تروریزم و... زیاد می شود و در افغانستان نفوذ می کنند.

اقدامات مجلس نمایندگان در این موضوعات چیست؟
مجلس تنها نظارت کننده است و نهاد اجرایی نیست و بارها اعتراضات و کشمکشها بین حکومت و مجلس وجود داشته اما کی این مسایل را بررسی کند؟ در یک جامعه امنیت در قلب امور وجود دارد و وقتی در افغانستان امنیت نیست دیگر چه ثباتی در این کشور می ماند؟

چرا مجلس نمایندگان نتوانسته تا حکومت را مجبور بسازد به خواست هایش توجه کند؟
مجلس جزء این کشور است و از همین مردم است و ما نتوانستیم از این فرصت ها بهره برداری درست کنیم. زمانی بود که یک فرد از حکومت ما به دنبال خارجی ها بود و نمی توانست با آنها صحبت کند اما امروز آنها همه به کشور ما آمدند تا به ما کمک کنند ولی این ما هستیم که درگیر مسایل داخلی خود هستیم و نتوانستیم از این حضور پر منفعت استفاده کنیم.
(لازم به تذکر است که خارجی ها به گفته خودشان برای کمک به ما نیامدند بل برای حفظ و گسترش منافع خود وارد کشور ما شدند)
پیشکسوتان سیاسی در طول تاریخ افغانستان همچنان ناکام ماندند و مردم گناهی ندارند. مردم کمر بسته و شجاعانه در برابر هر گونه حملات و تجاوزات و ... ایستادگی کردند و تنها ضعف در افغانستان ضعف مدیریتی است و زعمای افغانستان به جای اینکه یک تصمیم معقول و درست بگیرند دنبال مسایلی هستند که به درد این مردم و ملت نمی خورد و با ان وجود همیشه خود را موفق می دانند.

در ولایت شمال، ارگان های امنیتی چقدر موفق هستند و صادقانه کار می کنند؟
فعالیت ارگان های امنیتی بد نیست اما چیزی که است این است که سر و پا جامعه را فساد گرفته و این نهاد نمی تواند به تنهایی جوابگو باشد مثلا نارضایتی از ارگان های امنیتی، عدلی و قضایی و... باعث شده تا مردم مشکلات فراوانی داشته باشند و وقتی پرونده ها را ببینیم متوجه می شویم که چه مصیبتی است و این مسایل دست به دست هم می دهند تا ناامنی افزایش پیدا کند و مردم فرار کنند و اعتماد نکنند به حکومت و بی اعتمادی خود را با رفتن به دشت و کوه و ایجاد ناامنی اعلام کنند.(افغان پیپر)

حمزه محمودی